Waar ik een
paar jaar geleden gemakkelijk een reden vond om een blog te schrijven deels
mede door het vele reizen, nieuwe opleidingen en passies, wonen in
verschillende steden met verschillende culturen, ideeen en culinaire
ontdekkingen, worstel ik het laatste jaar met een gebrek aan interesse en
inspiratie om mijn ideeen te delen. Deels leven we in een maatschappij die sterk
oordeelt, een maatschappij waar sommige ideeen of verzuchtingen worden gedragen
en gedeeld, maar waar andere ideeen worden uitgespuwd en weggehoond. Alles gaat
zo snel. Een enrome prestatie druk zorgt ervoor dat er een angst heerst om
afgeschoten of afzonderd te worden van de heersende gedachten stroom. Eigenlijk
heb ik geen ik doel voor ogen wat ik nu aan het neerschrijven ben maar
aangezien ik voor de zoveelste keer mijn tijd aan het doorbrengen ban tijdens
een lange vlucht kan ik ofwel een film kijken, lezen of mijn gedachten neer
pennen. Ik besluit voor het laatste.
Binnen een
paar maanden word ik 35, Niet dat ik veel aandacht spendeer aan leeftijd maar
in een filosofische bui doet het mij stilstaan en terugblikken. Ik voel mij
jonger dan ooit en heb het gevoel dat ik nog maar aan het begin van mijn
verwezenlijkingen sta maar had je mij de vraag gesteld als 18 jarige, ik zou
een 35 jarige waarschijnlijk als `oud en over zijn hoogtepunt heen` hebben
beschouwd. Alles lijkt zo relatief. Het enige wat is veranderd is dat ik veertigers,
vijftigers niet meer als oud beschouw. Zeker bij onze ouders, zestigers maar ook
in onze grootouders zie ik meer dan ooit uitingen van jeugd en wijsheid net
zoals we wijsheid ervaren in onze jongste kinderen. Onze geest, intuitie,
innerlijke god, of hoe je het ook noemt, kent geen leeftijd. Onze refelecties
van diegene die jonger en ouder zijn, zijn slechs een spiegel van hoe we ons
van binnen voelen.
5 jaar
geleden was ik aan mijn laatste weken binnen de bank bezig en aan het aftellen
om een sabbatical te nemen en de wereld te ontdekken. Je beseft soms niet
hoeveel tijd je spendeert aan je job. Jouw collega`s worden een deel van jouw
sociaal leven en prestaties, moeilijke momenten en successen nemen een groot
deel in van wat er zo allemaal omgaat in het kopke. Ik was niet zo zeer het
voorbeeld van iemand die controle had over wat er zich allemaal afspeelde in
het kopke. Als een sneltrein voelde het soms. Never ending, never stopping. Door
de ongerustheid die in mij sluimerde was ik bovendien enorm aangetrokken tot
alles wat een stimulerende werking en op andere momenten verdovende werking op
mij had. Verantwoordelijk voor mijn grootste successen maar evenzeer
verantwoordelijk voor mijn slapeloze nachten, voor mijn onuitputtelijke honger
naar voldoeining en waardering. Ondanks de tumulenties en de drukke agenda gaf
het mij een gevoel van routine, een gevoel van verveling. Enerzijds zoeken we
naar efficienties, zoeken we naar een gecontroleerd levensproces zodat we
efficient onze dagdagelijkse routines kunnen uitvoeren. Anderzijds zoeken we
naar vrijheid, naar creatieve expressie, zoeken we naar groei en
authenticiteit, zoeken we naar liefde. Niet zozeer de passionele liefde die wordt
voorgschoteld in onze westerse consumptie maatschappij die nogal vluchtig is
maar eerder een zoektocht naar innerlijke diepe ontegensprekelijke liefde.
5 jaar
later besef ik dat mijn hoogste doel enkel een spiritueel doel kan zijn. Het
loslaten van jouw oude job, het loslaten van een partner, verhuizen naar een
ander land zijn geen alledaagse beslissingen. Het voelt soms heel eenzaam aan
maar je voelt diep van binnen dat dit de juiste keuze is. Verandering voelt
verfrissend aan. Het geeft zuurstof, nieuwe ideeenen en het bezorgt je
bijkomende uitdagingen en soms moeilijke momenten die uitmonden in levenswijsheden. Mijn zoektocht naar spirituele rijkdom, naar
authentieke innerlijke liefde is meer dan ooit onuitputtelijk. De vele soms
heel korte inzages in het overstijgen van de gedachten en het ervaren van extacy
en rust hebben mij een andere persoon gemaakt en doet mij hunkeren naar meer. Mijn
ethische overwegingen wegen veel harder door, schudden mijn eetgewoontes door
elkaar, beinvloeden hoe ik mijn corporate job aanpak en maken mij kritisch en
soms verbitterd tegenover mainstream praktijken als entertainement, consumptie
en marketing, politiek,.... Anderzijds blijf ik een drang hebben naar zelf
verwezenlijking en naar materiele verrijking en worstel ik soms met hoe ik mijn
ego en ratio dien te gebruiken als ondersteuning van mijn spirituele groei zonder
dat het de bovenhand krijgt, zonder dat ik mijn diepere levensovertuigingen
onder tafel schuif.
Binnen een
kwartier land ik in Toronto, ideaal om mijn vrije gedachten loop af te ronden.
We hebben gisteren een van de spannendste federale verkiezingen meegemaakt in
Canada. De liberalen hebben gewonnen en een decennia lange conservatieve
regering onder Stephen Harper met een uppercut uitgeteld. De boodschap was er
een van optimisme, hoop, integratie en individuele keuze vrijheid. Het doet mij
stil staan bij de uitdagingen die de Europese landen ondervinden, uitdagingen
die onze diepe onderliggende waarden aantasten en in vraag stellen en ik hoop
dat we blijven geloven in een betere wereld ook al worden worden bestemepld als
naief en dromerig door diegene die reageren vanuit angst en ego.
Opnieuw
interent verbinding. Damn... mijn ploegske AA Gent heeft blijkbaar moedig
gestreden in Valencia maar opnieuw niet gekregen wat het verdiende. Trots op
mijn ploegske! Ik kan mij alleen maar inbeelden hoe de sfeer nu is rond AA Gent. Miss it! Back to reality.
